Als oorlog de stad plat en plet

van binnen een woestijn zo droog
men moet gaan bouwen dan
huizen weer in verticaal
kantoren ook als horizon zo breed

men moet straten lopen leren
lampenlicht op steen en metselwerk
en achter ramen weer het leven terug
de stad opnieuw langzaam alsook gestaag

men moet ook niets vergeten
pas op men moet dus
moet dus nog wat weerloos is
men moet met groter doelen aan de haal

geschreven zal er worden
poëzie eist akoestiek
beelden smeken om een tuin
de cinema wil onderdak
het schilderij z'n atelier
de stad moet atonaal

Ik wil alleen nog

schaamtevol
dit kindekind vermelden
nee wacht
natuurlijk ook de moeder
zo kortgeleden nog
dezelfde ademtocht
nu dan opnieuw verbonden
door de zoog
zoog zonder zog
moeder-kind als bitter kleur-
tableau van magerte
neergezogen voor verdorring

tussen wijs- en middelvinger
zie
een verdroogde onvrucht
toegang tot de melkeloze borst
bij kind geen denken
geen besef alleen instinct
dat proeven wil

O ribbekind uw zwart kent
ogen wit als oogverblindend wit
pupillen uitroeptekens naar verlossing

O moedermank uw noodgeloken
ogen zeggen het: het sterven
lukt hier zonder falen

Je moet nu gaan

jij die het licht zag

net nog voor de bommen vielen

geen besef van vlammen

groot gegroeid daar tussen staal en steigers

met die herinnering aan opbouw

durf en trouw

ga

ga nu je kinderstraat

paradijs voor brood en spelen

ondergeparkeerd verbannen is

trottoirs ontkleuterd

ga nu

fiets het hei-land op de heide

laat eindelijk de wereld van de revoluties daar

laat achter de verslaafden in de steden

de hijgers van het nooit genoeg

de slikkers en de snuivers

zij van de drieminutenstop

verlaat de piepcultuur van de onrustigen

gaan is je opdracht nu

weg van de overbodigheid

ga

fiets de heidevelden over

ver voorbij de namaakpaddestoelen

de toerist de barbecue

maar hoed je voor verbittering

voel je niet beter

moediger wellicht of wijzer toch

noemt een buur je arrogant

nodig hem om met je mee te gaan

maar ga fiets door

zolang de krachten je omringen

zing door de moeheid heen

ontmoet de kudde

en de rust die dag en nacht

dag met de nacht verbindt

je bent opnieuw gearriveerd

blaat vrolijk met de schapen mee

vertel ze dan van dit gedicht

over 't verlaten van de wallenzooi