weer is 't winter

kind en kootjes kil

in nachtelijke uren

stikt moeder

'n jas van vierkante

rechthoekige lapjes

beddetijk

floddergoed

boezel en vijfschaft

kalamink turfflanel

bazijn en asfaltlinnen

massa's roze rood

'n hagedissenhuid

de jas verwarmkoost

ontvouwt zich

lapjes strelen

vingers moeiteloos

armen glijden

door armsgaten

ogen uit muren

kinderen volwassenen

keren zich tegen

het beklede lijf

onsterfelijk knijpt het

schaamteschort.

elfhonderdvierentachtig

voor onze jaarrekening

netflixen Grieken en Trojanen

de kamer in gangen door

drie godinnen bekvechten

schoonheid wint

noem mij Paris

roep ik laat mij gaan

naar haar

uit de kraan stormt

zeewater dat mij tot

onderkant sleurt

koude teistert mijn vlees

de vloer die mij draagt

is strandig en nat

uitgeput zwerf ik

door operatiekamers

op zoek op zoek

naar haar

mijn prijs

bestookt mijn kamer

zie haar tweemaal

kijken of ik nog waak

slaapdronken slaap

neem me in je armen

kijk ik

doe 't verboden bed

staar ik

met armen stijver dan

benen vergaap ik en

verdingen haar lokken

tot slangetjes en snoeren

verdwijnen in de muur

in het scherm van mijn

macbook en sleurt

mij mee

waan ik

halverwege vallen

oogleden als zwaarden

in Trojanen een lijk

aan een kar

gaat in de verte.

Wanneer lichttijd krimpt maan

fotonen kaatst het duister zich breidelt

verkies ik het wandelen om te gaan

asfaltklappen overstemmen schampschurend

broekkatoen gaan over in weifelende passen

op een koppig graspad bedekt met sneeuw

geluid van gekwelde longkwabben zwieren

bladkompanen die mij tot vogelspotten weten

te verleiden dreigend met bun houtkarkaskaken

vleermuizen kleppen ijlig geen vogel te zien

langs de Pauwlijntjesweg popelen

berenklauwen in militair gelid ontspruiten

overvolle kinderscbedels

is het ambergeur nee even ruik ik vatvuil

op het kamillepad piekt duister na

een vrouwengil bijnierschors opent zich en

cortisol vloeit door licbaamsleidingen

ook een brandgans kan mij foppen

met het krimpend licht van een geruisloze

auto in de verte kruipt de nacht

dan biedt het einde van bet pad lege banken

ga liggen vier de plek vul glas met barbaresco

al tien jaar hunkerend naar mij

en hap klef croissantje even ben ik een

sterren strepen door bemeldak krassen runen

boven avondster bangt pooldraak met als

sidekick bet kameelse paard en verder veel verder

zweven zwaan en vos en gans en pijl

bedrieglijk rusteloos in universeel revier.