in de tuin
is het elke dag oorlog
zwaluwen voeren duikvluchten uit
naar een luifel
die op een neer gaat in de wind
de vogel eet een insect
een kat eet de vogel

het hek tussen onze tuin en die van de buren
is de muur
waar al twee generaties mensen naast wonen
zonder ooit aan de andere kant
te zijn geweest

de meeste mensen verzinnen
hun herinneringen
geloven heilig
dat het allemaal echt gebeurd is
hebben in hun stoutste dromen
alles meegemaakt
waren aanwezig op slagvelden
en bij de bombardementen op talloze steden

als iedereen spreekt
en niemand luistert
ontstaat er een tekort aan oren
en een teveel aan woorden

en dan zijn er nog dichters
die de roos afzwoeren
en andere dichters
die haar opgroeven
en weer volgende dichters
die haar zullen wegwerpen
en zo zullen er dan tenminste
steeds dichters zijn
en rozen

dichters hebben nadelen
ze blijven zelden
rustig in een vaas staan
hebben vaten bier nodig
in plaats van water
en vergallen het leven
van familie en vrienden
door steeds uit eigen werk
te willen lezen

nee, dan de roos
ook die heeft doornen
maar haar geur is beter
dan van menig dichter

zijn verleden drijft op kurken uit honderden flessen
op rooksignalen uit duizenden asbakken
de diploma’s die bij hem passen zijn nooit uitgereikt
twee linker handen aan elke arm

het terugkerend gevoel aan het einde van het schooljaar
als hij gelaten op het mes van de slager wachtte
de zelfvoldane leraar die hij met genoegen
ter plekke zou zien omvallen noemde zijn naam
velde het oordeel gaf een brief mee voor de ouders

dagdromen zou beloond moeten worden met alle dagen
mooi weer / bloemencorso’s begeleid door filmmuziek /
de stem van de nieuwslezer uit het polygoon journaal /
confetti /

twee linker handen aan elke vinger
drie lagere scholen verwerkt
een begin gemaakt met de grote dorst
in zijn vaders wijnkelder

roesdromen zouden beloond moeten worden met kleurrijke
vergezichten / stapels ongelezen boeken
naast de open haard / een zen boeddhist die met één hand
applaudisseert /

bedachtzaam drinken uit de lethe
met een roeiboot en zijn gewiste geheugen naar de overzijde
in een rechte streep naar het verdwijnpunt
waar alle lijnen samen komen