Met syfilis had
Zijn waanzin slechts

Zijdelings te maken

Lezend in zijn werk
Proef je bewegingloos
Verdriet de grenzeloze
Onmacht van een woedend kind

Daarover schreef hij niet

Uit vuur ontstaan is een berg

Een karikatuur van een vuur

Schreef hij in potlood
Zich boven zijn werkelijkheid uit

Ik denk dat dit
De droom was een wolk
Die zich moeizaam
Van de Wagnerberg had losgemaakt

Dreef schitterend daarboven
Dat hij zichzelf daarin herkende

Zwaar en verzakt uitgeput

Uiteenvallend de machtige schedel

Waaruit hij huilend is ontwaakt

Er is geen hemel

Brullend
Er is geen hemel

Onder de zorgende hand

Van zijn verwenste zus

Pap in zijn snor
Servet als slab
Elk woord verongelukt

Vuur nalatend
Dat niemand aanstak

Zo brandde hij op

Eens zag hij datzelfde licht in

De ogen van gekeeld
Een stervende geit

Extase
De grens van
Het onmeetbare rijk

Eindelijk mijn meisje

Achterop de fiets

Trapte ik nooit zo licht

Als over dat glibberige pad

Tussen haar naakte dijen

Een hand steeds dieper

In mij onbekend gebied

Geen mens die iets ziet

Ook haar zusje niet dat

Slingerend achter ons

Fietst verbeten hijgend

De eerste keer

Dat een man zo naar haar keek

Ten tijde van haar eerste bh

Daaraan gewend geraakt

Mist zij het alweer jaren