We zitten niet meer op één lijn

Niet dezelfde frequentie

Toch gaan we geforceerd 

Op zoek maar die connectie

Die er was maar nu niet meer is

 

Waarom zou ik kiezen voor detentie

Als vrijheid ook een keuze is

Met mijn gedachtegang achter tralies

Kan ik vastzitten in een zelf gecreëerde illusie

En dat is waanzin

 

Waarom zou ik mezelf dat aandoen?

 

Ik bedoel, liefde is mooi

En ik zal er altijd voor kiezen

Maar liefde is ook ingewikkeld

En met een roze bril op is alles mooi

Maar je bent toch niet mijn type

 

Al weet ik niet wat mijn type is

 

Er is geen boek dat mij kan leren hoe te houden van. 

De woorden op mijn lege bladzijdes ontstaan tijdens het leven

Ik moet beleven en daar leer ik van

 

Ik hou van je en dat weet je

Daarom zet ik een punt  achter ons.

Het is niet makkelijk maar beter

 

Het spijt me

Ik wou echt dat het anders kon

Want het doet jou meer pijn

Vergeef me

Ik verdien geen schoonheidsprijs

Voor de manier waarop

 

Een gevoel van opluchting stroomt door mijn lichaam. 

Geparkeerde dromen kiezen weer een baan in mijn universum

Kom maar door, kom maar door

Geen spijt, soms klachten

Hersenspinsels betreden mijn gedachten

 

In gesprek met mezelf…

 

Ben ik gedoemd alleen te blijven?


Onzin! Oppervlakkig?


 

Ben ik een egoïst als ik mezelf op de eerste plaats zet?

Onzin! Ik zet stappen 

 

Ben ik te ambitieus als ik een hoop dingen wil en ervoor ga?

Of ben ik lastig als ik niet naast mijn schoenen loop

Maar wel op mijn strepen ga staan?

 

Hoe dan ook

Ik wil niet handelen uit medelijden

Dus nogmaals het spijt me

 

Ik ga.

twee minuten stilte

om ons eraan te herinneren

dat we vaker moeten stilstaan 

bij het leven 

 

en vooral voor hen 

die hun leven 

hebben gegeven

 

voor ons

 

meer dan...

twee minuten stilte 

voor hen die vandaag 

de dag nog steeds 

door ellende heen gaan

 

want soms

 

soms 

 

nee vaker

 

steeds vaker 

gaan we sneller door

met blik op de toekomst

en tijd die ons steeds vaker 

en sneller inhaalt

 

en ik wil niet klagen 

want de wereld draait door....

maar ik vind het soms krom

 

hoe de wereld in elkaar steekt 

terwijl we weten dat 

alles waar we aandacht aan geven 

waarde heeft

 

waarom?

 

waarom tonen we meer 

oprechte empathie

op kalenderdagen 

voor ons voorgeprogrammeerd 

hoe we ons moeten voelen 

 

en staan we 

symbolisch slechts 

twee minuten stil 

terwijl een jaar 

zoveel minuten heeft

 

terwijl we nu stilstaan valt er 

elders in de wereld een...

 

dat wat lang geleden is gebeurd 

is elders nog steeds actueel.

 

leed is geen wedstrijd

pijn en verlies is universeel

 

maar we nemen 

teveel vanzelfsprekend

 

ik krijg nu de kans om te spreken 

om mezelf te uiten

en ik voel me vereerd 

maar ik zou niet eerlijk zijn 

als ik zou ontkennen dat ik een 

dubbel gevoel heb

 

een dubbel gevoel 

omdat ik weet dat daar 

waar slachtoffers zijn 

ook daders zijn 

 

en dat wij vandaag de dag nog 

steeds veel daders als helden eren 

en daarmee het leed van de andere kant

tekort doen

 

dus...

 

laten we vooral stilstaan voor 

iedereen die het verdient

vroeger...

en nog ver daar voor

nu...

maar ook ver hier vandaan

 

want leed is geen wedstrijd 

en pijn is universeel

 

niet om 

vinger te wijzen 

en niet om 

tekort te doen

 

wij zijn nu hier 

en kunnen zijn

 

omdat velen voor ons zijn gestorven 

 

voor onze vrijheid 

voor onze luxe 

om het feit 

dat we nu op

een zoveel betere plek zijn

 

daarom 

vandaag 

herdenken 

 

en 

morgen 

vieren we

moed, verzet, schuld, onschuld

verlies, winst, helden, slachtoffers

en een ieder wiens naam niet wordt genoemd 

 

families, vrienden, kennissen, bekend of onbekenden 

van nu en toen

 

laten we stil staan 

bij vooruitgang

en vaker terug blikken 

naar het verleden

 

laten we 

vaker constateren 

dat we nu 

op een veel betere plek zijn 

en blijven

 

als we liefde geven 

en delen

 

laten we inzien

dat wij

samen is 

en samen 

iedereen

 

en dat niet vergeten 

 

en dat mijn pijn 

niet minder is dan de jouwe 

en andersom 

 

en dat we samen 

moeten blijven bouwen

aan een toekomst 

dat goed is voor ons

 

omdat 

we weten 

waar vandaag 

vandaan 

komt 

 

meer dan 

twee minuten stilte 

voor de basis 

waaruit we herdenken 

en kracht putten uit

 

de bron.

Uit: 'HARDOP - Spoken word in Nederland'. Uitgeverij AtlasContact, Amsterdam, samenstelling Babs Gons, 2019.

klad op het glas

lijnen die de basis vormen 

voor een schets 

 

al dat is

is ooit ergens begonnen
met een gedachte

een concept

 

soms zonder startpunt

ongehavend

havens getekend door golven

meebewegen

is onderweg zijn
met het oog op morgen