Handpalmen over straatstenen
vel naar achteren geschraapt
niet alleen beschadigd
ook compleet verdwenen
bloedend van de stoep geraapt

Eenzaamheid kan best mooi zijn

het zet dingen in perspectief
schetst een duidelijk plaatje van
wie het slachtoffer en wie de dief

Het kan hoge muren breken
wanneer terug bij af
waardoor de waarheid helder
dat is stiekem best wel maf

Eenzaamheid, koester dat
neem het zoals het komt en gaat
wanneer het weer vertrokken is
weet je tenminste waar je staat

Je neemt een pil om

in hogere sferen te komen

knippert met je ogen

Als een engel ben je

tussen wolken wit

en zacht, maar voelt

dat dit niet jouw plek is

Je gaat op zoek naar gaten

een breuk tussen waterwatten

Zonder te kijken

duik je de hitte in

meer gevuld met zin

dan met zorg

om eigen veiligheid

zoals je momenten geleden

ook deed

nog in het menselijk ruim

Dit is jouw begrafenisbanket

het feest der alle feesten

de afterparty van jouw leven

Nu je hier bent

maal je niet meer over keuzes

ben je vrij van zorgen

slik je keer na keer

tot er niets meer overblijft

van je eerder vervlogen

persoonlijkheid