100 dagen oorlog

begerig ochtendlicht schrokt duister uit hoeken
waar onze namen reeds in bloed geschreven staan

voor de wasbak loopgraafzwart van handen
schrobben vuilkieren uit oogplooi pulken sporen
blauwstaal uit de hals onder nagels gekropen
haatzaaiers laten zich lastiger verjagen

strijdvaardig wakker schudden broek en hemd
stijf als broodkorsten in hun schimmelslaap
doodsknopen hongerig in het gelid gesteld armen
benen vingers kraakstrekken rom drom drom

op tast proviand zoeken zwartgevroren baktarwe
eten meer starend tussen de lippen pletten
lekkend ijswater vangen in butsmetaal
mond inspecteert souvenir van wat niet meer komt

in lege momenten waakzaam snel door een
schoorsteen aangezogen kruitdampen ademen
kraaiveren fladderen de luchtpijp binnen teringzwart
trommelen vingertoppen rom drom drom van oorlog

standrecht volgt op naakt vertoon zwaar drukt ons
het lichaam op gruisgrond vingers klauwen eenzaam
in aarde op zoek naar trouwlint voor vlechten in meisjeshaar

bij het bestellen van drie kilo schouderkarbonades
heb ik ooit mijn ontblote rug aan een slager getoond
in zijn ogen was ik slachtrijp
spieren botten bloed in een levend gespannen huid
de slager loerde waar hij het mes kon zetten
daar bij het ruggemerg of tussen de schouderbladen
vangt mijn val aan

daarna brutaal de zolen getoond
bij het binnengaan van de bakkerswinkel
de weke voetzolen
die de rug van het brood toucheren
de bakker zou maar wat graag het zachtgewelfde
in het blanke deeg drukken
als een levend kwaliteitswaarborg
een lijfelijke rimpeling doordesemt het brood

ooit aan een visboer
de zachte okselhuid geopenbaard
de oesterzachte zwartonderdearmenhuid ademend
als een onderwaterplant openend
en sluitend met de getijden
zeester asterias rubens

hij

midden op de rivier

omringd door dampende

vaarwezens stomend staal

ruikt de geur van stookolie

snuift ademt in

vooruitstrevend gewicht beweegt

water schepen sleuren havens

achter zich tot golven opspattende herinnering

aan de kade

tijgen godinnen het spantouw de wolken in

bootwerkers vieren kabels

omwinden verloren seizoenen

snoeren tot water

bewoners van de stad

aan de mazende doodsloop

schepen beurtelings in

hij is op weg